6 اسفند 1387 / 28 صفر المظفر 1430 / 24 فوریه 2009

نخستين همايش بررسي مسائل مطبوعات ايران در تهران آغاز به كار كرد. اين همايش به همّت مركز مطالعات و تحقيقات فرهنگي وزارت فرهتگ ارشاد اسلامي، و گروه آموزشي علوم ارتباطات اجتماعي دانشگاه علّامه طباطبايي در دو روز برگزار شد. شركت كنندگان در اين گردهمايي مسائل مربوط به مطبوعات كشورمان را بررسي كردند. از جمله اين مسائل، ايجاد زمينه هاي فكري براي شناخت نقاط قوت و ضعف مطبوعات؛ و دستيابي به اطلاعات مورد نياز را مي توان برشمرد.

در سحر گاه دهها هزار تن از نمازگزاران فلسطيني در حال اداي فريضه نماز در مسجد حضرت ابراهيم شهر اَلخَليل با رگبار گلوله هاي صهيونيست هاي اشغالگر روبرو شدند. بر اساس آمار منتشر شده 60 تن از نمازگزاران شهيد و بيش از سيصد تن به شدت مجروح شدند. پس از اين حادثه مقررات منع رفت و آمد در شهر الخليل برقرار شد و صدها تن از نيروهاي ويژه صهيونيست ها وارد مسجد حضرت ابراهيم شدند. شايان توجه است كه حضرت آيت الله خامنه اي مقام معظم رهبري به همين مناسبت پيام تسليتي فرستادند و در بخشي از پيامشان فرمودند: امروز يكبار ديگر اين حقيقت تلخ براي آن مردم مظلوم آشكار شد كه در خانه خود مجبور است مبارزه كند تا بتواند در آن زندگي كند.

همزمان با پيروزي‌هاي رزمندگان اسلام در عمليات غرورآفرين خيبر و شكست ارتش عراق در منطقه جزاير مجنون، رژيم بعثي عراق مبادرت به موشك‌باران و بمباران مناطق مسكوني شهرهاي مختلف ايران نمود. در اين ميان شهـرهـاي خـرم‌آبـاد و بروجـرد هدف اصابت چهار موشك قرار گرفت و شهرهاي كوهدشت، سقز، پل دختر و مهاباد نيز توسط هواپيماهاي عراقي بمباران شد. در اثر اين بمباران وحشيانه اين شهرها، حدود پنجاه نفر از هموطنان به شهادت رسيده و بيش از چهارصد نفر ديگر زخمي شدند.

حضرت محمد (ص) پيامبر بزرگوار اسلام رحلت كردند . آن پيام آور نور وهدايت در سال 52 قبل از هجرت در مكه چشم به جهان گشودند و ميلادشان از بزرگترين نعمتهاي الهي بشمار مي رود . رسول گرامي اسلام كه در ميان مردم مكه به راستگويي و نيك انديشي و كردار پسنديده شهره بودند، مردم را به بازگشت اصالت هاي فكري وارزشهاي انساني فرا مي خواندند . محمد بن عبدالله (ص) در چهلمين سال زندگي خود با نويد فرشته الهي رسالت پيامبر خويش را آغاز نمودند و كاملترين و آخرين دين الهي را به منظور سعادت دنيوي و اخروي انسانها ارائه كردند. رسول گرامي اسلام قبل از رحلت در اخرين زيارت خانه خدا و اداي مناسك حج امام علي (ع) را جانشين خود و ولايت امت مسلمانان برگزيدندو پس از اندك مدتي با اين جهان فاني وداع كردند . حضرت محمد (ص) به هنگام رحلت 63سال داشتند . بنابر وصيت پيامبر گرامي حضرت علي (ع) پيكر مطهر ايشان را غسل دادند و به آغوش خاك سپردند.

«حضرت امام حسن مجتبي(ع)» دومين امام مسلمانان جهان به شهادت رسيد ند . امامت امام دوم از سال 40هجري قمري آغاز شد و ايشان براي مبارزه با ظلم معاويه در خطبه كوتاهي مردم را به جهاد فرا خواندند اما در نبرد؛ اكثر فرماندهان سپاه امام فريب وعده هاي دروغين معاويه راخوردند و امام را ترك كردند . پس از آن دنيا پرستان به هنگام نماز امام را مجروح كردند ولي ايشان در آخرين خطبه ، مصالح اسلام و مسلمين را ياد آور شدند و اعلام كردند كه به منظور جلو گيري از خونريزي هاي بيشتر ، سكوت اختيار خواهند كرد . در چنين اوضاع ناگوار امام تنها راه را امضاي قرار داد صلح با معاويه ديدند و از آن پس اقدام به جنگ سرد با بني اميه كردند .شايان توجه است. كه صلح امام حسن (ع) زمينه ساز قيام پر شكوه امام حسين (ع) در عاشوراي سال 61هجري بود.

رهبر عاليقدر حضرت آيت الله سيد على خامنه‌ای فرزند مرحوم حجت الاسلام والمسلمين حاج سيد جواد حسينى خامنه‌ای ، در روز 24 تيرماه 1318 برابر با 28 صفر 1358 قمرى در مشهد مقدس چشم به دنيا گشود.

حاج شيخ جعفر شوشتري از علماي برجسته مكتب تشيع بدرود حيات گفت . ايشان پس از كسب مقام مرجعيت به شوشتر بازگشت و به تدريس پرداخت. «مِنهَجُ الرِّشاد وََنَتايِجُ مَقاصِد» از جمله آثار اين فقيد بشمار مي روند .

شيخ عبدالله بروجردي دانشمند وفقيه شيعي وفات يافت. اين عالم فرزانه در بروجرد متولد شد و پس از ساليان متمادي تحصيل درعلوم فقه و حديث عالمي مبرز شد. بروجردي همواره به تدريس وتاليف اهتمامي خاص داشت وآثاري ارزشمند از خود به يادگار گذاشته است. «رساله اي درباره اجماع امر ونهي» از آن جمله است .

دومين دوره جمهوري فرانسه بعد از استعفاي لويي فيليپ آغاز شد. در تاريخ فرانسه اين دوره را دوره حكومت موقت يا حكومت روزنامه نگاران نيز خوانده اند. زيرا يازده تن از روزنامه نگاران جمهوريخواه از جمله دولا مارتين شاعر و نويسنده جمهوريخواه فرانسوي اعضاي اصلي آن را تشكيل مي دادند.

مسئله تقويم به دستگاه تقسيم زمان اطلاق مي‏گردد كه بر اساس حركت وضعي زمين و دوره‏هاي طبيعي شكل گرفته است. سابقه تقويم به دوران بَدَوي باز مي‏گردد كه در آن، بشر از تكرار حالات طبيعت همانند بهار و زمستان، به شكل‏گيري فصل‏ها پي برد. بنابراين تقويم‏ها بر اساس شمسي، قمري و ميلادي به وجود آمد. پس از ميلاد مسيح(ع) تقويم يولياني يا قيصري رايج شد كه بيش از 1500 سال دوام آورد تا اين كه پاپ گريگوري سيزدهم در 24 فوريه 1582م، با انجام اصلاحاتي در تقويم قيصري، تقويمي ارائه نمود كه در آن، اولاً اول ژانويه آغاز سال به حساب مي‏آمد و ثانياً اختلاف به وجود آمده از كسر سال را كه پس از مدتي بالغ بر ده روز شده بود، از ميان برداشت. او هم‏چنين در اين تقويم، سال كبيسه را كه برابر با 366 روز و هر 4 سال يك بار مي‏باشد، تثبيت و تأييد نمود. اين تقويم كه امروزه در سراسر جهان به عنوان تاريخ ميلادي رسمي پذيرفته شده است داراي 12 ماه شامل ژانويه، فوريه، مارس، آوريل، مه، ژوئن، ژوئيه (جولاي)، اوت (آگوست)، سپتامبر، اكتبر، نوامبر و دسامبر مي‏باشد.

به دنبال قيام مردم فرانسه و بركناري لويى فيليپ پادشاه مستبد اين كشور، حكومت موقت يا دومين دوره جمهوري فرانسه در 24 فوريه 1848م آغاز شد. در تاريخ فرانسه از اين دوره به حكومت روزنامه‏نگاران نيز ياد مي‏كنند؛ زيرا يازده نفر از روزنامه‏نگاران جمهوري‏خواه به رياست دولامارتين، شاعر و نويسنده فرانسوي، اين حكومت را اداره مي‏كردند. در دسامبر همين سال، انتخابات برگزار و لويي ناپلئون، برادرزاده ناپلئون بُناپارت به رياست جمهوري برگزيده شد. با اين حال، وي در سال 1852 عليه جمهوري خواهان، كودتا كرد و مخالفان را سركوب نمود و خود را امپراتور فرانسه خواند. به اين ترتيب، دومين دوره جمهوري فرانسه، تنها چهار سال دوام آورد.

فردريك دانتينگ پزشك انگليسي در سال 1873م متولد شد. وي پس از پايان تحصيلاتش به عنوان يك محقق در امور پزشكي به مطالعه و تحقيق پرداخت و حدود نيم قرن به فعاليت‏هاي پزشكي و بهداشتي اشتغال داشت. دانتينگ يكي از بنيان‏گذاران و كاشفان بيوتيك‏ها و آنتي‏بيوتيك‏ها به شمار مي‏رفت و به دليل گستره تلاش‏هاي علمي‏اش از پادشاه انگلستان لقب اشرافي "سر" دريافت نمود. دكتر فردريك دانتينگ سرانجام در 24 فوريه 1941م در 68 سالگي درگذشت.

در سال 1946م پس از انتخابات پارلماني در چكسلواكي، حزب كمونيست بر ساير رقبا برتري يافت و بيشتر دولت را قبضه كرد. از آن زمان بود كه سياست خارجي چكسلواكي، متمايل به شوروي شد و از اين پس حكومت نيمه كمونيستي تا سال 1948 بر سر كار بود. در 23 فوريه اين سال، كمونيست‏ها به وسيله كودتا، تمام قدرت را در كابينه در دست گرفتند و بخش‏هاي اداري جاي ايالات سابق را گرفت. از آن پس، جمهوري چكسلواكي، به عنوان يك كشور واحد و مركب از دو ملت چك و اسلواكي اعلام گرديد و تقريباً كليه فعاليت‏هاي اقتصادي، ملي اعلام شدند. دوران حكومت كمونيست‏ها بر چكسلواكي، بيش از چهل سال به طول انجاميد و پس از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي، حكومت مستقلي برسر كار آمد. با اين حال اين كشور در سال‏هاي بعد از آن به دو كشور مستقل چك و اسلواكي تقسيم شد.

جنگ مصر با رژيم صهيونيستي پس از تشكيل دولت اين رژيم در فلسطين در سال 1948م آغاز شد. در آن زمان، مصر به همراه برخي ديگر از كشورهاي عربي دراعتراض به اشغال سرزمين اسلامي فلسطين به دست صهيونيست‏هاي نژادپرست وارد جنگ با اسرائيل شدند. اما نيروهاي رژيم صهيونيستي در ضد حمله به قواي پراكنده اعراب كه فاقد تجهيزات پيشرفته نظامي بودند، به داخل خاك مصر و لبنان نفوذ كردند و نيروهاي كشورهاي عربي را شكست دادند. با پايان اولين جنگ اعراب و اسرائيل، قرارداد ترك مخاصمه بين دو طرف درگير در 24 فوريه 1949م منعقد شد و مورد توافق كشورهاي عربي نيز قرار گرفت. بر اساس اين قرارداد كه در جزيره "رودِس" واقع در درياي اژه امضا شد، منطقه نوار غزّه در غرب فلسطين اشغالي به حاكميت مصر در آمد.

در ادامه سياست‏هاي استعماري غرب به بهانه جلوگيري از نفوذ كمونيسم، در 24 فوريه 1955م پيمان بغداد ميان دو كشور تركيه و عراق در بغداد امضا شد و بعدها كشورهاي ديگري از جمله ايران و پاكستان و انگلستان به آن پيوستند و امريكا نيز به عنوان عضو ناظر در آن شركت جست. اين قرارداد كه پيش‏زمينه و اساس پيمان سنتو بود، پيماني منطقه‏اي به شمار مي‏رفت كه همانند ناتو در غرب، در برابر گرايش ملت‏ها به افكار كمونيستي مقاومت مي‏نمود. پيمان بغداد كه پس از كودتاي عبدالكريم قاسم در عراق در سال 1958م و خروج عراق از اين پيمان، به سازمان پيمان مركزي تغيير نام داد در واقع حلقه‏اي از زنجير اتحاديه‏هاي نظامي غرب از پيمان آتلانتيك شمالي تا پيمان آسياي جنوب شرقي (سيتو) و پيمان امنيت اقيانوس آرام (آنزوس) بود و امريكا با اين كه تا پايان، عضويت كامل آن را نپذيرفت، با پيمان‏هاي نظامي دوجانبه با هر سه كشور ايران، تركيه و پاكستان عملاً نقش رهبري و كارگرداني اين سازمان را به عهده داشت. سازمان پيمان مركزي از سال 1979م كه با خروج جمهوري اسلامي ايران پس از پيروزي انقلاب اسلامي، از آن مواجه شد، عملاً اعتبار خود را از دست داد و منحل گرديد.

پس از اشغال نظامي كويت توسط ارتش عراق در دوم اوت 1990م و بي‏توجهي رژيم بعث به تهديدات نظامي نيروهاي غرب به فرماندهي امريكا، قواي متحد غرب جهت بيرون راندن ارتش بعث و در واقع براي تثبيت جايگاه خود در منطقه و تأمين منافع خويش، در سحرگاه 17 ژانويه 1991م حمله خود را به عراق آغاز كرد. اين حملات در ابتدا به صورت حمله‏هاي هوايى گسترده به بغداد و مراكز صنعتي و نظامي عراق آغاز شد، سپس امريكا و متحدان آن كشور، پس از حدود چهل روز حملات سنگين هوايى عليه عراق، سرانجام در روز 24 فوريه 1991م در چند جبهه عمليات زميني خود را عليه نيروهاي عراق آغاز كردند. از آن طرف، سربازان فرسوده و روحيه باخته عراقي كه قسمت اعظم تانك‏ها و تجهيزات زرهي خود را از دست داده بودند، در برابر نيروهاي امريكا و متحدين مقاومتي از خود نشان ندادند. در نتيجه، كويت در پايان چهارمين روز جنگ زميني، به تصرف نيروهاي متحدين درآمد. با پيشروي نيروهاي امريكا و متحدان آن كشور در داخل خاك عراق، صدام حسين، ديكتاتور متجاوز عراق، به شرايط امريكا گردن نهاد و تمام قطعنامه‏هاي سازمان ملل را كه متضمن انصراف از ادعاهاي عراق در مورد كويت و پرداخت غرامت به آن كشور بود، پذيرفت. مقررات آتش‏بس در جبهه‏هاي جنگ از روز اول مارس 1991م به اجرا گذاشته شد. در اين ميان، نيروهاي امريكا و متحدين آن كشور مي‏توانستند با ادامه جنگ به مدت 48 ساعت ديگر، بغداد را به تصرف خود در آورده و حكومت صدام حسين را سرنگون سازند، ولي ادامه حكومت صدام ذليل و شكست خورده را بر جانشينان احتمالي او ترجيح مي‏دادند. امريكايى‏ها از آن بيم داشتند كه پس از سقوط صدام حسين، يك حكومت اسلامي طرفدار ايران در بغداد بر سر كار بيايد، زيرا اكثريت مردم عراق كه شيعه و طرفدار جمهوري اسلامي ايران هستند، در آخرين روزهاي جنگ سر به شورش برداشته بودند و صدام با سركوب بي رحمانه اين قيام مردمي و قتل عام‏هاي ميليوني، نگراني‏هاي امريكا را از اين جهت برطرف ساخت. حكومت جور و ارعاب صدام، از آن پس، نزديك به 12 سال به طول انجاميد و سرانجام با حمله نيروهاي امريكا و انگليس به عراق در مارس 2003م، طومار ديكتاتور عراق درهم پيچيده شد و دور تازه‏اي از تجاوزات نيروهاي غربي آغاز گرديد.

با پيروزي انقلاب كوبا در ابتداي سال 1959م و مشخص شدن سمت و سوي سياست‏هاي دولت انقلابي و به ويژه فيدل كاسترو، رهبر اين كشور اقدامات امريكا عليه كوبا آغاز گرديد. امريكا پس از عدم توفيق در به كارگيري نيروي نظامي و برخورد مستقيم به ويژه درجريان نبرد خليج خوك‏ها در 1961م، از يك طرف اقدام به تحريم اقتصادي اين كشور نمود و از طرف ديگر با پذيرفتن و اسكان مهاجرين كوبايى و مخالفان نظام سوسياليستي به حمايت و تجهيز آنها پرداخت. در ادامه اين روند كه سال‏هاست ادامه دارد، در 24 فوريه 1996م جنگنده‏هاي كوبا، دو هواپيماي امريكايى را كه به حريم هوايى آن كشور تجاوز كرده بودند، سرنگون ساختند. دو هواپيماي مذكور اگر چه كوچك و غيرنظامي بودند اما با تبعيديان و فراريان كوبايى مقيم در فلوريداي امريكا در تماس و ارتباط بودند. از سوي ديگر امريكا ادعا نمود كه هواپيماهاي مذكور بر فراز آب‏هاي بين‏المللي مورد حمله قرار گرفته‏اند. از اين رو، از فرداي آن روز تلاش‏هاي واشينگتن براي محكوميت بين‏المللي هاوانا آغاز گرديد. در 26 فوريه همان سال بيل كلينتون رئيس جمهور وقت امريكا، تحريم‏هاي جديدي عليه اين كشور اعلام نمود. اين اقدام امريكا با مخالفت كشورهاي اروپايى و همسايگان امريكا مواجه شد و چهارده كشور امريكايى لاتين نيز با تحريم كوبا توسط واشينگتن مخالفت كردند. حتي مقامات انگليسي كه در عرصه‏هاي بين‏المللي از امريكا تبعيت مي‏كنند به مقامات كوبايى اطمينان دادند كه در اين تحريم شركت نخواهند كرد. در سال‏هاي بعد به ويژه از سال 2001م از شدت تحريم‏ها كاسته شد و سال بعد جيمي كارتر رئيس جمهور اسبق امريكا به عنوان بلندپايه‏ترين شخصيت سياسي امريكا از كوبا ديدار نمود. اقدامات امريكا و مقاومت كوبا نشان داد كه ابرقدرتي امريكا در عرصه بين‏المللي به شدت مورد سوال بوده و خدشه‏پذير است.

پس از آن كه در اول ژوئيه سال 1960م كشور افريقايى غنا، استقلال كامل خود را از انگلستان به دست آورد، قوام نكرومه قهرمان استقلال اين كشور، به رياست جمهوري آن برگزيده شد. نكرومه از سال 1962م حكومت تك حزبي را در كشور برقرار كرد و توانست چندين شبكه كودتا در كشور را شناسايى و سركوب نمايد. هنگامي كه نكرومه در 24 فوريه 1966م، در جريان يك سفر رسمي، جهت ميانجي‏گري بين چين و امريكا و پايان صلح‏آميز جنگ ويتنام عازم پكن شده بود، در غياب وي، يك كودتاي نظامي هوادار غرب توسط ژنرال آنكرا وي را از قدرت خلع كرد و شوراي آزادي‏بخش ملي به رياست آنكرا قدرت را در دست گرفت. در اين ميان، كادر رياست جمهوري در برابر كودتاگران مقاومت كردند، اما اين مقاومت بي‏فايده بود و نظاميان هوادار كودتا بر اوضاع مسلط شدند. نكرومه زماني كه تازه به چين رسيده بود از اين حادثه باخبر شد، اما آن چه بيشتر موجب سرخوردگي و يأس وي گرديد آن بود كه مائوتسه تونگ و ديگر مقامات بلندپايه چين، ملاقات خود را با او لغو كردند و او را فردي عادي و فاقد سمت رسمي دانستند. در حالي كه وي يكي از بيدارگران و متفكران انقلابي بزرگ افريقا بود و قرباني توطئه‏هاي امريكا به شمار مي‏رفت. نكرومه از آن پس به صورت مسافري عادي از پكن به مسكو و سپس به گينه رفت و چندي بعد عازم روماني شد. وي در 27 آوريل 1971 در سن 62 سالگي درگذشت و در ژوئيه همان سال، جسدش رادر زادگاهش در غنا، دفن نمودند.

كشور استوني در شمال شرقي اروپا و ساحل درياي بالتيك، بيش از 45 هزار كيلومترمربع مساحت دارد و با روسيه و لتوني همسايه است. جمعيت آن در حدود 1/5 ميليون نفر بوده كه حدود 40% مسيحي و عمدتاً ارتدوكس هستند. مردم استوني از نژاد سفيد بوده و به زبان استونيايي صحبت مي‏كنند. پايتخت اين كشور اروپايي تالين و واحد پول آن "كرون" مي‏باشد كه بعد از پيوستن اين كشور به اتحاديه اروپا در 30 آوريل 2004، يورو به عنوان پول واحد اروپايي جاي‏گزين آن مي‏گردد. از شهرهاي مهم آن تارتو، ناروا و پارنو است. نظام سياسي حاكم بر استوني جمهوري مي‏باشد. كشور استوني براي اولين بار، پس از انقلاب كمونيستي شوروي و پايان جنگ جهاني اول استقلال يافت. اما بر اساس قرارداد محرمانه‏اي كه در سال 1939م توسط هيتلر و استالين امضاء شد، استوني در حوزه نفوذ شوروي قرار گرفت. يك سال بعد، پس از برگزاري انتخاباتي فرمايشي و روي كار آمدنِ يك دولت دست نشانده مسكو در استوني، اين كشور، رسماً به جمهوري‏هاي شوروي پيوست. در پي تحولات شوروي در اواخر دهه 1980م و روند استقلال‏طلبي در جمهوري‏هاي اين كشور، استوني نيز از 1989م تلاش خود را براي كسب استقلال مجدد آغاز كرد. در همه‏پرسي ماه مارس 1991، حدود 80% مردم استوني به استقلال رأي دادند و در 20 اوت همان سال استقلال اين كشور از شوروي اعلام شد. 24 فوريه سال‏روز تأسيس جمهوري استوني در سال 1918 روز ملي استوني نام گرفته است.